De staatssecretaris van onderwijs Dekker is een heel onnozele hals. Dat was al wat langer evident, maar nu komt hij met het onzalige idee om als experiment twaalf Nederlandse basisscholen tweetalig te maken. Met ingang van het volgende schooljaar worden Engels en Nederlands als voertaal en instructietaal ingevoerd. Vanaf de kleuters tot en met groep acht.
Stel je voor, dat jouw kind een juf heeft die haar diploma van een Pedagogische Academie voor het Basisonderwijs moeizaam heeft behaald. Behaald is wat te veel gezegd. Ze heeft haar diploma daar gehaald. Juf spelt niet zo goed, rekent gebrekkig en heeft heel weinig parate kennis meer in huis. Haar instapmodules voor rekenen en taal zijn haar kwijtgescholden. Immers, ze doet het zo leuk met kinderen. Jouw kind merkt er niets van dat de juf om de zin de stoplap ‘zeg maar’ eraan vastplakt, dat bij haar “hun” best het onderwerp van een zin kan zijn en dat ze laatst vroeg: ‘Wie wil er later ook juf worden, net als mij?’ Jouw kind kan best gelukkig worden zonder al te veel kennis en vaardigheden, als het maar wel goed leert googelen.
Lou Reed schreef de in mijn ogen ultieme song om het verscheiden van Hyves te vieren. Toen ooit de Telegraaf Hyves kocht, was dat reeds een veeg teken. Het is sindsdien louter en alleen bergafwaarts gegaan. Ik verliet Hyves reeds vier jaar geleden. Het was toen al verworden tot een verzamelplaats van basisschoolkinderen en huisvrouwen. De bloggers die er nog waren, waren lezeressen van de Libelle en de Margriet, die een grootse schrijfcarrière in het verschiet hadden. Zo dachten zij zelf, althans.
Sinds vorige week ben ik naarstig op zoek. Vandaar dit schrijven. De jongste troonrede deed mij het licht zien. Ik schrok abrupt op uit mijn zorgeloze bestaan. Mijn werkzame leven had ik vijf jaar geleden, na dertig fulltime onderwijsjaren, op eigen gezag al wat ingeperkt. Een soort private prepensioen. Dat bevalt al vijf jaar prima, hoewel ik soms nog best hard en veel moet werken. Ik besefte, dankzij de impliciete, dreigende bewoordingen van onze regering, dat ik fout bezig ben. Onze verzorgingsstaat is definitief voorbij. We zijn beland in een participatiemaatschappij.
Ik heb uw raad opgevolgd. Ik kocht eergisteren een splinternieuwe auto. Het geld moet rollen, zo is immers uw credo om de economische crisis te overwinnen. Van de nieuwprijs van mijn toekomstige vervoermiddel gaat een slordige dertig procent naar uw overheid. Het zij u gegund. Zou u echter van mijn aandeel vooral de zorg, de ouderen en het onderwijs willen bedruipen? Liever niet aan die JSF spenderen. En ook niet aan kekke Italiaanse treinstellen. Weggegooid geld. Ik dank u voor het feit, dat u mij op het idee bracht op om toch eens wat spaargeld te gaan besteden.
Dit merkwaardige neologisme stak dit jaar de kop op. Modern politieke jargon. Daar waar de politiek heden ten dage weinig soelaas biedt aan reële oplossingen voor economische problematiek, komt het wel met verbale spitsvondigheden. Veelal schijnoplossingen of wollige, verbloemende taal ter maskering van een droef onvermogen.
Sinds december 2010 schreef ik hier, noch op Hyves, Facebook of elders iets substantieels. Benevens mijn maandelijkse column voor korfbalvereniging Weidevogels schreef ik nauwelijks, terwijl ik de jaren ervoor de sociale media teisterde met mijn schrijfsels. Het enige dat ik recentelijk schreef waren boodschappenlijstjes, schoolrapporten en geeltjes aan M en mezelf.
Na vier jaar ontworstel ik me met grote moeite uit de grijpgrage klauwen van Hyves, een sociaal netwerk met asociale trekjes. Een vermeend vriendennetwerk, waar nochtans net zoveel roddel en achterklap, haat en liefde, verguizing en verachting en pesten en terroriseren voorkomen, als in het echte leven. Een ander onderschat gevolg is, dat men de wereld op Hyves als de echte gaat zien, terwijl men de familie, vrienden en collega’s van alledag vergeet en verwaarloost. Eveneens een asociale tendens.
Ook zo gechoqueerd? We moeten bezuinigen, inleveren, de broekriem aanhalen, ons schikken naar de economische recessie en voorbereid zijn op werkeloosheid. Deze sombere onheilstijdingen zijn gisteren droefgeestig door ons staatshoofd, of wellicht een kloon met dezelfde haarlak, over ons heen uitgestort. Vervolgens rookt zij een peuk, drinkt een glas, doet een plas en blijft voor haar alles zoals het was. Het koningshuis wordt begroot op een jaarlijks onkostenpost van een slordige veertig miljoen. Ach, representatiekosten zeggen wij bedrijfseconomen. Lees verder »
Alle eerstejaars bachelorstudenten die in september 2008 zijn gaan studeren aan de VU in Amsterdam zijn getoetst op hun taalbeheersing. Vorig jaar bleek uit een toets dat veel studenten onder de maat presteerden. Omdat taalbeheersing voor een academische studie onontbeerlijk is, werden alle eerstejaars bachelorstudenten getoetst. De VU bood extra service bij het wegwerken van de geconstateerde taalproblemen. Lees verder »
Mijn naam is Simon Trommel. Ik ben zevenendertig jaar werkzaam in het onderwijs, te weten het basisonderwijs en op alle niveaus van het voortgezet onderwijs in de vakken Economie, Management en Organisatie en Nederlands. Ik houd mij de laatste zeven jaar bezig met de volgende twee zaken: schrijven en individueel onderwijs. Voorts doe ik freelance interim-klussen binnen het onderwijs. Elders op deze website kunt u ook een aantal blogs van mijn hand aantreffen, maar tevens wat de mogelijkheden bij mij zijn als schrijver en docent. Voorts vindt u er mijn CV.